Verbum perfectum: sinceritas III

Og enn af Pound. Fjöldinn allur af heimsfrægum rithöfundum, skáldum og listmálurum, söfnuðust saman í vinnustofunni hjá Gertrude Stein í rue de Fleurus 27 í París. Gertrude Stein var einstök manneskja, rithöfundur og málverkasafnari. Hún var fædd í Pennsilvaníu í Bandaríkjunum. Bækur segja að blómi listamanna á heimsvísu, á fyrri hluta síðustu aldar, hafi verið fastagestir hjá henni og tekið þátt í veislum og samræðum um listir.

Lesa áfram„Verbum perfectum: sinceritas III“

Rætur gróðursins

Það er sunnudagsmorgun og það rignir. Rigningin er langþráð og maður reynir að hugsa eins og jarðvegur. Það blasir samt við að jarðvegur hugsar ekki. En hann lifir og er þótt hann hugsi ekki. Því getur verið eins farið með mig, ég er þótt ég hugsi ekki, þrátt fyrir cogito ergo sum. Og það er sunnudagsmorgun og það rignir og ég fagna með jörðinni.

Lesa áfram„Rætur gróðursins“

Verbum perfectum: sinceritas II

„Ezra Pound var vinur vina sinna og reiðubúinn að brjóta sig í mola fyrir fólk. Vinnustofan þar sem hann hafðist við ásamt Dorothy konu sinni á rue Notre-Dames-des-Champs var að sínu leyti eins aum og ríkmannlegt var hjá Gertrude Stein. […] Mér geðjaðist ágætlega að málverkunum eftir Dorothy og mér fannst Dorothy stórfríð og undursamlega á sig komin.“

Lesa áfram„Verbum perfectum: sinceritas II“

Verbum perfectum: sinceritas I

„Enginn maður er eyland, einhlítur sjálfum sér; sérhver maður er brot meginlandsins, hluti veraldar; ef sjávarbylgjur skola moldarhnefa til hafs, minnkar Evrópa, engu síður en eitt annes væri, engu síður en óðal vina þinna eða sjálfs þín væri; dauði sérhvers manns smækkar mig, af því ég er íslunginn mannkyninu; spyr þú aldrei hverjum klukkan glymur; hún glymur þér.“

Lesa áfram„Verbum perfectum: sinceritas I“

Einn fyrir tvo – og húrra fyrir hjúkrunarfræðingum

Einn frídagur í staðinn fyrir tvo. Það þótti okkur ævinlega súrt í broti, verkamönnunum í verktakabransanum. Flesta aukafrídaga unnum við og fengum næturvinnukaup ofan á fastakaupið. Stundum nægði það fyrir úlpu á eitt barnanna. Þannig atriði glöddu okkur ævinlega. Úlpur og gallabuxur voru endalaus viðfangsefni. Það var því flokkað sem svindl þegar við fengum bara einn frídag í staðinn fyrir tvo. Það snérist um laun en ekki frí.

Lesa áfram„Einn fyrir tvo – og húrra fyrir hjúkrunarfræðingum“