Gordon Brown is going down

Það var undir morgun sem mig dreymdi þennan draum: Ég var einn á hesti snemma dags. Það var enn ekki fullbjart. Reiðgatan var mjó og lá undir fjallshlíð. Þegar kom að klettanöf þar sem sá fram langan dal áði ég. Þar var lítil lind undir barði. Hestarnir drukku úr lindinni. Það glamraði í beislismélunum.

Alt í einu heyrðist rödd innan úr klettinum sem við hvíldum undir. Í fyrstu umlaði hún. Síðan var eins og orð væru sögð. Ég gekk nær. Þá heyrði ég röddina kveða dimmum tóni:

Gordon Brown, oh, Gordon Brown,
gaping, jagged English clown,
now your mouth has dragged you down
dragged you down, yes, dragged you down.

History will truthful tell
and talk about the road to hell
you chose to walk and wished to sell
your worthless little soul that dwells
ever since with tear and trash,
tear and trash, yes, tear and trash.

May God have mercy on your soul.

Mér létti þegar Ásta mín vakti mig mjúklega og sagði á sinn milda hátt: „Má bjóða þér kaffi gamli minn?“ Við settumst við Horngluggann og sötruðum heitt kaffið, svart og sykurlaust að vanda. Ég var enn hálffastur í draumnum. Fannst eins og hestarnir væru í grennd. Ásta sagði: „Ég notaði minna kaffi en venjulega. Verðum við ekki að spara í öllu?“