Bitlausar lambhúshettur og launsátur

Í öllu argaþrasi hversdagsins sem dynur yfir land og þjóð þessa dagana er það tvennt sem stingur í augun. Já, auðvitað ásamt ýmsu fleira. Þetta tvennt er annarsvegar mótmælendur með lambhúshettur. Þeir vilja ekki að þeir þekkist. Eru ekki heilir í því sem þeir eru að gera.
það má segja að þeir séu alls ekki á staðnum. Þátttaka þeirra því bitlaus. Hinsvegar eru það bloggarar sem skrifa ekki undir nafni. Slík launsátur ættu ekki að þekkjast.

Þá var blaðamennska göfugt starf

Lengi vel trúði ég því að blaðamennska væri göfugt starf. Með fáum undantekningum. Í hópi blaðamanna voru menn sem ég bar ákaflega mikla virðingu fyrir. Og dáðist að sumum. Allt frá æskuárunum. Hinir voru færri sem vöktu andúð. Um þessar mundir sýnist mér blaðamennska bara vera starf. Meira og minna án göfugmennsku. Þessu hafa blaðamennirnir sjálfir breytt. Af hverju ætli það hafi gerst?