Samveran hlaut nafnið vísnakvöld. Það var í september 2004. Þá leigðu þau sér sumarhús yfir helgi, uppi í Borgarfirði, Kristinn og Harpa, Brynjólfur og Ráðhildur og Gunnbjörg. Sumarhús þetta er skammt þar frá sem hirðingjakofi Ástu og Óla, Litlatré, stendur, og er steinsnar frá bökkum Hvítár. Fyrra kvöldið var setið hjá Ástu og Óla í mat og drykk af þægilegum brögðum og allskyns málefni rædd, bæði í gamni og alvöru og þó heldur meira af alvöru. Enda sumir gestanna langskólagengnir, einn með doktorsgráðu og annar hérum bil og sá þriðji litlu minna.
Rafspennubreytingar í heilastöðvum?
Það er með nokkru hiki sem ég nefni nafn Þorsteins Gylfasonar, prófessors við Háskóla Íslands. Það er auðveldara að nefna nöfn jafningja sinna. Ég hitti manninn einu sinni. Við vorum á leið út úr Háskólabíói eftir sinfóníuhljómleika. Ég heilsaði honum með handabandi og sagðist lesa bækurnar hans og að sumum barna minna hefði hann kennt og þakkaði honum fyrir hvorttveggja. Ég man enn hvað hönd hans var hlý og handtakið hæfilega þétt.
Hvar er ástvin hjarta míns?
Matteusarpassía. Í öðru lagi er hún stórkostleg og sígild tónsmíð sem einstakur yfirburðamaður samdi. Í þriðja lagi er hún ódauðlegur texti sem hefur verið felldur að tónverkinu. Í fjórða lagi hljóðfæraleikur og í fimmta lagi söngur. Tveir kórar, drengjakór, tvær hljómsveitir og sjö einsöngvarar sáu um flutninginn. Og Hörður Áskelsson stjórnaði.
Tími til að breyta
Það var svo sérlega elskulegt andrúmsloftið við Horngluggann í morgun. Fyrst þessi þægilega tilfinning að vakna endurnærður og finna hvergi til, tipla þvínæst fram í eldhús og hella á LavAzza, örlítið sterkara en hversdagslega. Ganga síðan að Hornglugganum og horfa út í nágrennið hvar engin hreyfing sást. Hlusta og á lágstillta samræðu í útvarpi um kortagerð Landmælinga Íslands.
Is Ra El
Nokkrar hugleiðingar leikmanns í framhaldi af pistli um Jakobsglímuna og efni tveggja fræðigreina um hana í tímaritinu Glímunni. Reiknað er með að allir kannist við frásöguna af glímu Jakobs, en þar segir frá því þegar Jakob hlaut nýtt nafn á bökkum Jabbok. Ótal spurningar, sem Biblían ekki svarar, vakna. Spurningar um innvígða meistara og launhelgar sem geymdu leyndardóma himinsins og huldu þá fyrir almenningi.
Jakobsglíman
Fyrir þá sem áhuga hafa á efni Biblíunnar, það er Heilagrar ritningar, leyfi ég mér að vekja athygli á tveim frábærum greinum um Jakobsglímuna í öðru hefti Glímunnar, tímariti um guðfræði og samfélag. Sú fyrri er eftir dr. Kristinn Ólason, hin síðari eftir dr. Sigurjón Árna Eyjólfsson. Las ég þær báðar mér til mikillar ánægju. Grein Kristins beinist að merkingu og markmiði biblíutextans og bókmenntafræðilegrar rannsóknar á honum. Grein Sigurjóns fjallar aftur á móti um skýringar Marteins Lúthers á frásögunni um Jakobsglímuna.
Kvöldgestir
Eftir að hafa hlustað á viðtalsþáttinn Kvöldgesti, síðustu tvö föstudagskvöld, þar sem viðmælandi stjórnandans var Georg Viðar Björnsson, sótti að mér leiði og hryggð yfir heildarsvip þáttarins og þeim atriðum sem mest áhersla var lögð á af hálfu stjórnandans. Þættirnir urðu tveir, þar sem svo mörgu var af að taka í frásögn Georgs, eða samtals eitthundrað og tuttugu mínútur.
Tvíraddað stef 2
Það eru fleiri víddir í tilverunni en sú sem ég nefndi í fyrri pistli um dvölina í Litlatré. Og sannast þar hið fornkveðna að þótt menn geti ekki valið sér bræður eða systur eða foreldra, né gen til að byggja persónuleika sinn, þá geta menn -og Guði sé lof fyrir það,- valið sér vini. Þess vegna bauð ég þessum þrem að lúra á náttborðinu hjá mér, Walt Whitman, Friedrich W. Nietzsche og Bernhard Schlink.
Tvíraddað stef I
Menn sungu um Tondeleyó og dálitla kofann hans fyrir tæpum sextíu árum á bökkum Norðurár í Borgarfirði. Nánar tiltekið á flóðunum frá Svarfhóli og niður að Flóðatanga. Og lagið fór um allt landið og miðin, og stúlkur og drengir í heyskap horfðu með aðdáun á unglingana sem höfðu lært bæði lag og texta og sungu, sum hver dúett. Og maður gat greint dularfullt blik í augum þeirra þegar þau mættust. Og velti rót þess fyrir sér.