Án orða

Morgnar eru misjafnir í sál manns og huga. Stundum er þar jafnvægi, stundum óeirðir. Einnig finnast morgnar sem einkennast af kvíða. Og svo eru það þessir þægilegu, þegar mönnum líkar vel við flesta hluti. Orsök blæbrigðanna er umhugsunarefni. Og menn skima eftir skýringu. Hvort hún er í þeim sjálfum eða komi utan að. En er ekki allt innra með þeim sjálfum? Þegar grannt er skoðað. Eins og maðurinn sagði um Guðsríkið.

Lesa áfram„Án orða“

Verkamaðurinn og félagið hans

Hún var sérkennileg fréttin í síðustu viku sem fjallaði um verkamanninn sem vantaði heyrnartæki. Kominn á eftirlaun óx honum í augum að borga á annað hundrað þúsund krónur fyrir heyrnartæki og ákvað að sækja um styrk til verkalýðsfélagsins síns. Það reyndist vera Efling, félag sem vaxið er upp úr verkamannafélaginu Dagsbrún og verkakvennafélaginu Framsókn.

Lesa áfram„Verkamaðurinn og félagið hans“

Norðanáttin sem hvarf

Lurkum lamið eftir gróðursetningarhelgi hlustar fólk fullt eftirvæntingar á veðurspár og vonar að nú loksins rætist þær af alvöru: „fer að rigna undir hádegi…, rignir í dag og á morgun….“ En klárt er að regn er eitt af því sem græðlingabændur þrá hvað mest af öllu þessar vikurnar og hafa verulega samlíðan með jarðargróðri sem þroskaheftur bíður og stynur og ákallar tilveruna um vökvun.

Lesa áfram„Norðanáttin sem hvarf“

Við horngluggann

Eins og flesta morgna, upp úr klukkan sex, settumst við Ásta mín við horngluggann með kaffið okkar í morgun. Áður höfðum við kveikt á útvarpinu, rás eitt. Tónlistin sem þeir velja fyrsta klukkutímann í þættinum Árla dags, virðist ekki vera valin til þess að kalla fólk út í lífið. Stundum dettur manni í hug, bókstaflega, að einhver nákominn þáttastjórnendum sé nýlega dáinn og útförin verði seinna um daginn.

Lesa áfram„Við horngluggann“

Hógværð og þandir brjóstkassar

Tvær fréttir um liðna helgi vöktu athygli mína umfram aðrar. Önnur snýr að forseta Indlands. Hann er forseti þjóðar sem telur fimmtíu milljónir manna. Smávaxinn, grannur og umfram allt hógvær í fasi kom hann í heimsókn til Íslands. Það var fasið sem gladdi hjarta mitt. Lærdómsríkt var að sjá hve framkoma mannsins var gjörólík framkomu Íslendinganna, sem ávallt ganga um með þanda brjóstkassa eins og þeir einir skipti máli.

Lesa áfram„Hógværð og þandir brjóstkassar“