Category: Almennt

Sú saga var sögð af Austfirðingum á fyrri hluta síðustu aldar, að svo þröngt hafi verið í búi hjá þeim eitt árið að þeir hafi neyðst til að borða útsæðiskartöflurnar á útmánuðum. Fólk hló að þessu og þótti atferlið bera vitni um lítil búhyggindi, skammsýni og fávisku. En hafi nú fátækt þeirra verið svo mikil að ekki hafi verið komist hjá því að borða útsæðið á „milli heys og grasa“, þá vakna spurningar um hvort útsæðiskartöflurnar hafi ekki samt haldið lífi í fólkinu og gert þeim kleift að tóra fram á grös.

Lesa áfram„Búið með kjark vorn og kjarna“

Komdu að lesa. Borið fram: kondaðlesa. Segjum þá: Komdu að lesa hrísgrjón. Eða: Kondaðlesa hrísgrjón. Grunnurinn: Condoleezza Rice, utanríkisráðherra Bandaríkjanna. Eða þannig. 🙂

Þátturinn í Ríkissjónvarpinu um Ragnar í Smára var ekki nálægt því að vera nógu vel gerður til þess að bergmála hug og stærð þessa unnanda lista, og þjóðarstólpa í því samhengi. Einn viðmælenda í þættinum, Halldór Kiljan Laxness, muni ég rétt, hafði þau ummæli um Ragnar að hann hafi gefið „erfiðisfólki“ tækifæri til að njóta listarinnar, með útgáfu á bókum og eftirprentunum og ekki síst því að gefa ASÍ málverkin sem urðu grunnur að listasafni þess.

Lesa áfram„Erfiðismenn“

Hún átti sér leyndarmál. Leyndarmál sem hún lagði allt í sölurnar fyrir til að ekki kæmist upp. Þegar hún var færð fyrir dómara og ákærð fyrir stríðsglæpi í fangabúðum nasista, játaði hún á sig ýmis brot sem hún var saklaus af. Eingöngu til þess að leyndarmálið yrði ekki opinbert.

Lesa áfram„Hin ákærða númer fjögur“

Lognmollan kom, iðandi og fallandi – loðin og stór. Skæðadrífa. Stórar snjóflyksur sem falla í logni. Jörðin var orðin hvít. Rétt á meðan Lýður klippti mig. Og bjart yfir að líta á bílastæðinu. Sálin brosti við birtunni. Eldri maður skóf af afturrúðu bíls síns. Hann var önnum kafinn. Ég ávarpaði hann: „Hún heitir Hundslappadrífa.“ „Já, já, ég man vel eftir henni. Svo er fullt af fólki sem veit eiginlega ekkert hvað snjór er. Þetta var oft þannig í gamla daga að ruðningurinn var svo hár meðfram veginum að það sást ekki út yfir hann.“

Lesa áfram„Þá voru engir peningar“

Á bataveginum. Loksins. Tölvan mín. Þetta yndi mitt og elska. Vírusar herjuðu á hana í síðustu viku. Og bakteríur. Geðveikibakteríur. Í þúsundavís. Hún varð fársjúk, vesalingurinn. Og ég þessi auli sem ekkert kann nema að skrifa á hana. Hringdi því á verkstæði og bað um hjálp. „Ekki í dag og varla á morgun,“ var svarað. Og það stóðst. Helgin gekk í garð og tölvan um það bil meðvitundarlaus. Ég fékk mér magnyl. Tölvan neitaði að taka lyf.

Lesa áfram„Á bataveginum“

Árið er alveg að renna út. Lætin umhverfis nálgast hámark. Ég vil þakka vinum mínum og gestum Vinakveðju fyrir heimsóknir á árinu. Þær hafa yljað mér verulega. Óska ég þeim um leið, af heilum hug, ríkulegs komandi árs og fjöldann allan af uppfylltum óskum.

Lesa áfram„Fimm mínútum fyrir nýtt ár“

Fór í fiskbúðina í gærmorgun. Vildi vera snemma í því. Lyktin kom á móti mér út í bíl. Hún lofaði góðu. Fleiri voru að koma að. Karlar á efri árunum. Sumir svo haltir að þeir komust varla frá bílunum sínum. Einn svo slæmur að hann gekk út á hlið. Svo voru aðrir eldhressir og geystust yfir bílaplanið. Þarna voru líka konur. Ein í pels. Dálítið þóttaleg. Inni í búðinni var þröng.

Lesa áfram„Dagur skötunnar“

Fyrra tilvikið var á rakarastofunni einn morguninn í vikunni. Ég fletti Herópinu, sem þar lá frammi, á meðan ég beið. Rakarinn var afar natinn og innilegur við manninn í stólnum. Hann ræddi um velmegun Íslendinga, lækkanir á eignaskatti, fjármagnsskatti og tekjuskatti. „Dásamlegir tímar,“ sagði hann og viðskiptavinurinn sagði „já,“ og „já“ og enn einu sinni „já.“ „Það er mikil Guðsblessun hvað þjóðin okkar hefur það gott,“ sagði rakarinn, „finnst þér það ekki?“

Lesa áfram„Guði sé lof fyrir Kárahnjúka“