Afskaplega er það margt sem karl eins og ég á erfitt með að skilja. Jafnvel hin einföldustu mál geta vakið honum undrun og furðu. Eins og til dæmis lestur dagblaða. Ekki er mér nokkur lifandi leið að átta mig á fólki sem lætur sér nægja að lesa Fréttablaðið eitt blaða og mynda sér skoðanir á málefnum dægranna út frá efni þess.
Átta hlutir
Margar myndir í fjölmiðlum síðustu daga sýna forseta Íslands brosandi og stoltan í miðjum hópi íslenskra milljarðamæringa. Hann hefur sjaldan notið sín betur. Þeir eru staddir í Kína. Fyrirsagnir fréttamiðla skrifa með feitu, Kínverska efnahagsvélin, Stórkostleg tækifæri, Samið um stærstu…, Íslensk hjón í átta…, FL Group gerir milljarða samning, Sportís semur um fatnað.
Jói
Anno 1945.
Jói var bílstjórinn á staðnum. Stundum, þegar hann var sendur í kaupstaðinn til að útrétta, leyfði hann krakkahópnum að sitja í. Það var mjög vinsælt og vildi enginn missa af ferðinni. Eitt skiptið var Jói sendur í veg fyrir rútuna Reykjavík- Hellukot, en von var á vistmanni með henni. Jói hóaði krökkunum saman, þeir voru fimm eða sex, og bauð þeim með.
Hvítasunnudagur í sveit
Fyrir margt löngu, eða um það bil 40 árum, á einu þessara tímabila í sögu þjóðarinnar þegar atvinna var í minna lagi, en eins og nú, að verkamönnum tókst ekki að framfleyta fjölskyldum sínum á dagvinnunni einni saman, þá birtist auglýsing frá steypugerð Jóns Loftssonar, sem hljóðaði svo: „Verkamenn vantar strax. Mikil vinna.“
Horft í skóginn
Einhverju sinni kom ég í upptökuhljóðver í Hafnarfirði. Mætti heldur of fljótt, sem hefur verið siður minn í gegnum lífið og ótalmargir álasað mér fyrir, og settist á stól sem staðsettur var rétt innan við dyr eins upptökuherbergisins. Landskunnur hljómlistarmaður sat við flygil og lék á hann. Mér heyrðist hann leita að hljómum til að bæta við lagið sem hann spilaði. Þetta var falleg tónlist, dægurgerðar, og ég naut þess að hlusta.
Magga, Gugga, Agga, og Bagga
Ákvað að prófa nýja uppskrift. Fiskrétt. Það er ávallt nokkur lífsreynsla að glíma við slíkt. Fékk þessa flugu í höfuðið í gær. Byrjaði með því að lesa uppskriftina tvisvar. Skrifaði síðan hjá mér öll efni sem nota átti og komst að því að nokkur atriði voru ekki til í húsinu. Það þýddi að ég varð að þræla mér niður í Hagkaup í Smáralind. Hún er samt ein sú leiðinlegasta verslun sem ég kem í. Maður er þvingaður til að ganga hálfan kílómeter þótt mann vanti ekki nema eitt atriði í matardeildinni.
Geggjun
Viðtalið við Birgi Sigurðsson leikskáld í Lesbók Moggans um helgina er kraftmikið. Ekki var svo sem við öðru að búast úr því að maðurinn hefur verið á kafi í Nietzsche um árabil. Erlendis. Nánar tiltekið í Edinborg. Svo kom hann heim og um það segir hann: „Ég hef búið erlendis í tvö og hálft ár og er nýfluttur heim. Fyrst þegar ég kom heim leið mér eins og ég hafi verið sleginn utan undir. Samfélagið þjáist af græðgi, framasýki, frægðarfíkn og streitu. Þetta verkar á mann eins og geggjun.
Stefnumót
Við Ásta erum að búast í sveitina. Eigum þar stefnumót. Ætlum að fara og hitta þrestina sem reka búskap í runnanum við Litlatré. Ætlum að sauma dekkið á pallinum og setja upp stólpa fyrir grindverk. Ætlum að setja upp sjónvarpsloftnet og klippa ofan af alasakavíðinum og undirbúa sprotana fyrir gróðursetningu.
Með stóran heim inni í höfðinu
Stundum heyrir maður orð sem skera sig úr í orðaglaumi hversdagsins og fá mann til að staldra við. Í dag hafa orð tveggja merkiskvenna gefið ástæður til að velta orðum þeirra fyrir sér. Í hádeginu var í Rúv. viðtal við frú Vigdísi Finnbogadóttur, fyrrverandi forseta Íslands, í tilefni af sjötíu og fimm ára afmæli hennar. Hún endaði samtalið með því að segja að „hún ætti stóran heim inni í höfðinu á sér.“
Halló, halló, kaupum Símann
Við sátum við eldhúsborðið um hálf sjö leytið í morgun, hjónin, sötruðum kaffi og lásum blöðin. Eitt af aðalefnum þeirra þessa dagana er Halló, halló, Agnes hér, Orri og Jafet og Síminn. Umræðuefnið er að nú skuli allur almenningur taka sig saman og kaupa Símann. Halló, halló. Kaupum Símann. Ásta stansaði óvenjulega lengi við eina greinina. Sagði svo: „Eigum við að kaupa í Símanum?“