Önnur myndin er gáta

Helgin hafði verið svo elskuleg í litla kofanum okkar Ástu. Föstudagur einkenndist af suðaustan átt og rigningu. Laugardagur af suðvestan átt og rigningu. Hvað er hægt að hugsa sér ánægjulegra þegar maður drekkur í sig refsingarbrjálsemi Raskolnikofs. Rodja.

Lesa áfram„Önnur myndin er gáta“

Fávitar? Það er spurningin

Síðastliðinn sunnudag hertum við gamla mín upp hugann og ákváðum að líta á bókamarkað Forlagsins á Fiskislóð. Ásta tók að sér að vera bílstjóri og gegndi ég því stöðu aðstoðarbílstjóra. Eftir tvær eða þrjár vinsamlegar ábendingar frá mér um aksturslag og götuval, sagðist hún vilja að ég flytti mig í aftursætið. Ég kaus frekar að þegja enda þröngt í aftursæti hins risasmáa Yaris.

Lesa áfram„Fávitar? Það er spurningin“

Lessuhestur

Við sátum saman í gær fimmtán manns og nutum hádegishlaðborðs í Rimahverfi. Tilefnið var tuttugu og eins árs afmæli konu í fjölskyldunni. Að sjálfsögðu voru gómsætir réttir bornir fram og neytti fólk þeirra af ómældri ánægju. Umfram veitingar var það samt sem áður vinsemdin og hlýjan sem einkenndi samveruna.

Lesa áfram„Lessuhestur“

Blóðsýni og capuchino

Kom úr blóðtöku um ellefu leytið í morgun. Veðrið var blítt. Ákvað að ganga um og skoða svæðið. Langt síðan ég hafði komið þarna. Allt er breytt. Verslanir farnar, aðrar komnar. Miklir glerveggir. Málverkasýning. Fátt um viðskiptavini. Bakarameistarinn. Þrjár sálir sátu og neyttu veitinga. Þær töluðu hver upp í aðra, niðursokknar, með fulla munna. Þetta var í Glæsibæ.

Lesa áfram„Blóðsýni og capuchino“

Sjálfboðaliði í Chile

Helgin var örlát við okkur. Hitinn alla dagana allt að 14°C. Reyndar var vindur allstífur af suðvestri og rigningadembur á milli. En við vorum vel búin bókum að venju og eins og allir vita að þá eru góðar bækur góðir vinir. Ásta nestaði sig með Berlínar öspunum. Bókin tók hana tökum strax á fyrstu blaðsíðunum.

Lesa áfram„Sjálfboðaliði í Chile“