Ég var númer 23. Þrír á undan. Sat í bílnum og hlustaði Litlu fluguna á Rás 1. Þar voru leikin harmonikkulög og söngvari söng „Anna mín með ljósa lokka, líf og fjör og yndisþokka.“ Hugurinn hrökk til baka. Lagið var á toppnum eftir 1950.
Frá Spron til Kaupþings
Þetta eru ljótu tímarnir fyrir óbreytta eldri borgara. Nú er verið að viska út allt sem hét Spron og færa það yfir í Kaupþing. Nú þarf maður að tala við fólk eins og byrjandi. Fólk sem hefur aldrei heyrt mann nefndan og talar við mann eins og hvern annan flóttamann.
Gamlir fótboltataktar
Boltinn kom skoppandi niður gangstéttina. Ég skimaði eftir strákum sem ættu hann, sbr. „Eftir bolta kemur barn“, en kom ekki auga á neina. Þá hljóp í mig þessi gamli fiðringur. Ég hugðist bregða á leik og rifja upp fótboltatakta frá unglingsárunum. Taka hann utan fótar og spila með hann upp að næsta götuhorni. Ég setti mig í stellingar og mundaði hægri fótinn. Þá sá ég bandið.
Af hverju þarf 63 alþingismenn á Íslandi?
Oft hefur mér dottið hug að spyrja hvaða rök styðji það að á alþingi sitji 63 þingmenn. Þessi spurning vaknar að nýju þessa dagana þegar við blasir að ríkisstjórnin með ríkulegan þingmeirihluta er að knýja þúsundir fjölskyldna í þrot með því er virðist, viljandi seinagangi.
Móinn logaði af ást og tilhugalífi
Í morgun eldsnemma var veðrið á allt annan veg en í gær. Nú var næstum heiðskírt, logn og sólin svo elskuleg og vermandi. Á kambi austan við kofann var andfugl. Hann teygði hálsinn þegar hann varð okkar var. Þar sem sólin var handan hans var ekki svo auðvelt að greina tegundina.
Þráinn Bertelsson og heiðurslaunin
Alveg er það með ólíkindum hvernig fólk stekkur á Þráin Bertelsson vegna þessara heiðurslauna sem hann hefur fyrir ritstörf og nánast stimplar hann dusilmenni fyrir að afþakka þau ekki strax daginn eftir kjördag. Það verður áreiðanlega eitthvað annað en þessir peningar Þráins sem fólk þarf að fylgjast með hjá byrjendunum í Borgarhreyfingunni þegar þeir taka til starfa á alþingi og reyna að læra að ganga.
Jóhanna og Steingrímur: Það liggur ekkert á
Tek undir við Egil Helgason. Mér virðist Gísli Tryggvason vera eini maðurinn sem þessa dagana man eftir því hvað margar fjölskyldur sigla hraðbyri í þrot. Grjótkjaftarnir bryðja á Evrópumálunum og formennirnir eiga varla nógu sterk orð til að dásama hvor annan fyrir vinsemd og elskulegheit. Stundum sýnist manni þá helst langa til að kyssast. Við fjölmiðla segja þeir: „Það liggur ekkert á.“
Bækur eru dásamlegir félagar
Svo var það einn dag að áhugi á matseld ruddist fram og skipaði sér í efsta sætið. Fyrst hélt ég að þetta liði hjá fljótlega en það gerði það ekki. Þá tók ég til við að rifja upp það sem uppáhalds rithöfundar og ævintýramenn höfðu sagt um mat. Það er kapítuli út af fyrir sig. Áhrifaríkur og skemmtilegur. Í framhaldi eignaðist ég ýmsar bækur um mat.
Grjótkjaftar stjórnmálanna
Ekki kaus ég Samfylkinguna vegna Evrópumálsins. Það er á hreinu. Og ekki kaus ég Samfylkinguna vegna þess að þar sé flest vænna manneskja. Það er líka á hreinu. Ég kaus Samfylkinguna einfaldlega vegna Jóhönnu Sigurðardóttur. Hún hefur manna mest og best heitið því að gæta hagsmuna „litla mannsins“ í þjóðfélaginu og er manna líklegust til að standa við það.
Minning – Margrét Helgadóttir
Látin er í hárri elli fágæt kona. Margrét Helgadóttir frá Fellsenda í Þingvallasveit. Hún var fædd 8. febrúar 1915 og lést 14. apríl síðastliðinn. Vil ég minnast hennar með fáeinum fátæklegum orðum.