Hvers vegna alltaf tómatsúpa?

Maður rekst stundum á svo ágætar smásögur. Og les þær gjarnan tvisvar. Þannig fór fyrir mér með söguna Bliss eftir Katherine Mansfield.

Raunar er hún til á íslensku. Undir tveim nöfnum. Birtist í Lesbók Morgunblaðsins 1970, undir nafninu Gleði, í Íslenskum smásögum þýðingum, 1984, undir heitinu Sæla.

Sagan fjallar um Bertu Young, þrítuga konu sem ,, […] langaði stundum fremur til að hlaupa en ganga, að taka dansspor ýmist uppi á gangstéttarbrúninni eða neðan hennar, að velta gjörð, að henda einhverju upp í loftið og grípa það aftur eða standa kyrr og hlæja að – engu, alls engu. […]“

Eitt andsvar við „Hvers vegna alltaf tómatsúpa?“

Skildu eftir svar

Netfang þitt verður ekki birt. Nauðsynlegir reitir eru merktir *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.