Category: Almennt

Það verður fátt um orð þegar reynt er að setja saman litla grein til að minnast séra Ólafs Odds. Svo skyndilegt og óvænt var fráfall hans að hugurinn á fullt í fangi með að meðtaka atburðinn.Vandasamar spurningar vakna, spurningar um rök lífsins, örlög manna og aðferðir Guðs. Aðferðir Guðs gagnvart þeim sem helguðu sig starfi í hans nafni og gáfu allt sitt til. Útdeildu sálu sinni, eins og Jesaja þriðji orðaði það. Sálu sinni, sem þýðir hjarta sínu, huga og vilja. Það var einmitt það sem séra Ólafur Oddur gerði og helgaði sig því í þrjátíu ár. Í prestakalli þar sem yfirþyrmandi sorgaratburðir reyndu oftar á en víðast annarsstaðar. Og þar komu hæfileikar hans best í ljós.

Hann var meiri sálusorgari en almennt gerist, huggari og hjálpari fólks sem þurfti að binda um óbærileg sár og harm. Hann mætti því með mikilli samúð og kom á tengslum þess við Guð og græðandi orð hans. „Það á ekki að byrgja sorgina inni. Það á að vinna með henni. Það á að gráta. Piltar, þið líka. Þegar harmurinn nístir og engin orð finnast þá segið nafnið Jesús, Jesús, segið Jesús, það þýðir Guð hjálpar.“ Þannig talaði séra Ólafur Oddur til kirkjugesta við útför átján ára pilts sem farist hafði á sviplegan hátt.

Það kom ekki á óvart að við andlát hans kom í ljós að hjarta hans hafði gefist upp, helsjúkt og langþreytt af stöðugu álagi. Hann var aðeins sextíu og tveggja ára.
Sviplegt andláts manns á besta aldri veldur ætíð miklum harmi. Ættmenni safnast saman og reyna að hughreysta hvert annað. Rifja upp góðu dagana og dýrmætu atvikin. Ásta rifjar upp mikla elsku og vináttu við Ólaf Odd í föðurhúsum. Hún leit upp til hans og dáðist að honum. En eins og gengur lengist bilið gjarnan þegar systkini fara að heiman og stofna fjölskyldur og ýmiskonar ólíkar aðstæður verða til. Þannig er lífið.

Með þessum fátæklegu orðum kveðjum við sóknarprestinn í Keflavík, bróður og mág, og vottum sonum hans, Birgi Erni, Ólafi Ragnari og Kristni Jóni, mökum þeirra og börnum, svo og systrunum Bryndísi og Margréti og öðrum vandamönnum, samúð okkar af heilum hug. Einnig Keflvíkingum öllum sem nú sjá á bak úrvalsmanni.

Útför Ólafs Odds verður gerð frá Keflavíkurkirkju í dag. Guð blessi minningu hans.

„Hringlar í skartgripunum.“ Guðmundur Magnússon skrifar Sjónarmið í Fréttablaðið í gær. Millifyrirsögn: „Forseti Íslands býður til „Séð og heyrt veislu“-tónleika.“ Pistill Guðmundar er þörf hugleiðing og ættu sem flestir að lesa hann.

Lesa áfram„Af aurum og öpum“

Eftir að hafa farið í gegnum þær hremmingar að um fjörutíu pistlar töpuðust af heimasíðunni snemma í mánuðinum, og fyrirtækið sem hýsir hana lýst því yfir að ekki væru möguleikar á að endurheimta þá, var nú sálartetrið heldur dapurt um nokkurt skeið. Við athugun reyndust flestir pistlarnir þó vera til í einkatölvunni, þar sem pistlahöfundur gerir jafnan uppkast að þeim í word forriti.

Lesa áfram„Tapaðir pistlar endurheimtir“

Augljóst er að umfjöllun Kastljóss Ríkissjónvarpsins um utangarðsfólk hefur skilað góðum árangri. Var fjallað um mál þess bæði af sanngirni og samúð og ekki fallið í þá gryfju að hreykja sér af umfjölluninni. Á þáttargerðarfólk Kastljóssins hrós skilið fyrir umfjöllun þessa sem og um málefni aldraðra. Það kom enn og aftur í ljós í þessum þáttum, að stjórnmálamenn sem tekið hafa að sér að annast um málefni þessara veikbyggðu einstaklinga sem utangarðs eru, standa sig einfaldlega ekki nógu vel.

Lesa áfram„Ríkisútvarp – sjónvarp – Kastljós“

Eitt sinn gerðist það, ég hafði lagt bílnum mínum fyrir utan Mosfellsbakarí á Háaleitisbraut, að maður nokkur fylgdi mér inn í bakarí og benti mér á að það væri farin pera í stöðuljósi að aftan. Ég þakkaði manninum innilega fyrir. Eftir að hafa keypt ósneitt sólkjarnabrauð ók ég á verkstæði og fékk peru. Vil ekki vera hirðulaus um ljósin á bílnum. Hugsaði hlýlega til mannsins sem benti mér á.

Lesa áfram„Brauðlaus heim“

Það er athyglisvert að fylgjast með því hvernig verjendur í Baugsmálinu svokallaða, nota hvert einasta tækifæri sem gefst til að verjast því að málið verði tekið til efnismeðferðar? Þeir virðast leggja allt sitt vit og þekkingu, klæki og refstækni, í að hindra framgang málsins. Það er það sem vekur undrun.

Lesa áfram„Dansað í skóginum“

Fyrirtækið Eðalnet, sem hýsir heimasíðuna, er umboðsaðili fyrir miklu stærra fyrirtæki sem staðsett er í Bandaríkjunum og hýsir heimasíður og önnur verkefni fyrir fjöldann allan af fyrirtækjum um veröld víða. Það var í aðalstöðvum þess fyrirtækis sem slysið varð sem orsakaði að allir viðskiptavinir þess misstu gögn af netinu, gögn frá ákveðnu tímabili.

Lesa áfram„Hrellingar heimasíðu II“

Í morgun árla reyndi ég að opna heimasíðuna mína. Það tókst ekki. Reyndi aftur og aftur um nokkra hríð og ekkert gekk. Loks, nær hádegi tókst það. Mér til mikillar hrellingar kom í ljós að á milli fjörutíu og fimmtíu pistlar voru horfnir af síðunni. Allir sem birtir hafa verið eftir 17. júlí s.l. Það er ekki þægileg tilfinning að uppgötva slíkt. Og löng röð af spurningum vaknar. Loks hringdi ég í Brynjólf Ólason, sem verið hefur minn bjargvættur í tölvumálum, og bað hann að hefja rannsókn á fyrirbærinu. Tók hann málið í sínar hendur. Vonandi finnst orsökin svo hægt verði að endurheimta pistlana.

Það er eitt og annað sem ber fyrir augu og eyru á einni viku. Og ef litið er upp úr verkefnum og til baka á sjöunda degi og rifjað upp áreiti og atvik sem mættu manni yfir vikuna, þá valda sum þeirra angri sem hollt getur verið að tjá sig frá, sbr. „Meðan ég þagði tærðust bein mín“. Reyna þannig að losna við angrið af gerviblaðri nútímans sem alltof víða viðgengst. Og stappa í sig stálinu í baráttunni við að láta ekki strauminn hrífa sig með. Fyrsta platið var í Húsasmiðjunni um hádegi einn daginn.

Lesa áfram„Súpa dagsins“