Um helgina buðum við nokkrum vinum í mat. Það gerist æ sjaldnar. Í þessum hópi voru tvenn hjón ensk og kona frá Hollandi ásamt átta íslendingum. Þetta samsæti var nokkru eftir hádegi á virkum degi. Það er nú svo sem ekkert af þessum málsverði að segja utan það að ég kynnti mig sem kokk dagsins og lýsti aðalréttinum á minni frumstæðu ensku svo:
Á ferð um hérað
Það er nú einhvern veginn svo og sennilega tengt minningum frá æsku, að störf bændanna hrífa ávalt hjartað í gömlum karlinum. Á þessum sérlega blíðu dögum undanfarnar vikur hafa bústólpar slegið og hirt sín tún á undraskömmum tíma. Slegið um kvöld, rúllað, eins og það heitir nú til dags, síðdegis næsta dag og keyrt saman í stæður á þriðja degi.