Við gengum niður eftir strætinu. Komum að lítilli auglýsingu í glerskáp. Það var jam session. Við litum inn af rælni. Fremur lítill salur. Talsvert af fólki og hljómsveit að koma sér fyrir á palli. Meðlimir hljómsveitarinnar í sínum daglegu jakkafötum, fólk um fertugt, fimmtugt, hversdagslegt og tilgerðarlaust. Þau stilltu hljóðfærin. Stemningin vafðist um okkur og við tókum sæti. Setið var við flest borð. Sumir, heimamenn, nikkuðu til okkar. Meðalaldur yfir fimmtugu. Kannski voru allir heimamenn.
Snittubrauð
Það er sáraeinfalt erindi að fara í bakarí. Það vita flestir. Ég hafði áætlað að elda súpu með humri sem okkur var gefin. Og fór í bakarí til að kaupa snittubrauð. Þar var ös. Í biðröðinni skimaði ég um. Kaffihorn er þarna og sátu þar tíu karlar við borð og ræddu málin. Ábúðarmiklir menn. Flestir yngri en ég
Við Horngluggann 23.07.18
Við fórum yfir atburði liðinnar viku. Mjúklega. Áttum afar góða daga með birkinu okkar og lerkinu og öspunum og furunum og elrinu. Öll hafa þau dafnað afar vel í vætutíðinni. Og paddan haldið sig neðan jarðar.
Fjórtán komma sjö milljónir
Næst þegar ég hitti Dodda hafði hann lokið verkefni dagsins og var heldur ánægður. Hann virtist til í að spjalla. Það var gott veður. Hægur vindur og þurrt. Við ræddum eitt og annað. Varfærnislega til að byrja með enda langt síðan við höfðum spjallað að einhverju gagni.
Þrjú þúsund bílastæði
Alla ævi hafði ég þekkt hann, svo til. Alveg frá því að við ókum saltfiski til kvennanna sem vöskuðu hann. Það var vestur á Harðræðisholti, minnir að verkunarhúsið héti Baldursheimar. Þarna lærðum við grófan orðaforða af eldri konunum. Þær voru gegnblautar með hvítar gúmmí svuntur og gusugangurinn mikill. Í dagslok voru þær uppgefnar og þöglar. Kjöguðu eins og þústir heim á leið í slyddu og slubbi. Við höfðum samúð með þeim.