Aðeins eitt blóm

Á undanförnum vikum hef ég nefnt þessar ágætu ljóðakonur sem gist hafa hús mitt og huga. Já og aðrar konur einnig sem hafa sýnt mér og bent á að viðhorf þeirra og hagmælska geta verið gersemar þó ekki sé látið jafn mikið með þær og ýmissa annarra. Þessara ágætu ljóðakvenna á meðal er Þuríður Guðmundsdóttir frá Sámsstöðum í Hvítársíðu.

Þuríður er fædd 1939. Hún gaf út sína fyrstu ljóðabók, Aðeins eitt blóm, 1969, þrítug að aldri. Síðan hafa komið út eftir hana sex ljóðabækur. Hlátur þinn skýjaður 1972, Á svölunum 1975, Og það var vor 1980, Það sagði mér haustið 1985, Orðin vaxa í kringum mig 1989 og Nóttin hlustar á mig 1994. Ég ætla mér ekki að leggja einhverskonar mat á ljóð hennar. Til þess hef ég enga hæfni né forsendur. Leyfi mér samt að birta tvö þeirra til að gefa smá sýnishorn og lýsi með því ánægju minni með skáldskap Þuríðar.

Titilljóð úr fyrstu bókinni:

Aðeins eitt blóm

Ég vil gefa þér
aðeins eitt blóm
svo að þú sjáir
hve fagurt það er.

Ég vil gefa þér
aðeins eitt tár
til þess þú finnir
hve tregi minn er djúpur.

Ég vil gefa þér
aðeins einn vin
svo að þú vitir
hve auðugur þú ert.

Úr bókinni Nóttin hlustar á mig:

Ævintýri sem endar vel

Það var einu sinni sorg
sem sveif á dálitlu skýi

og skýið talaði við sorgina
og sorgin við skýið

brátt fór að rigna
það rigndi og rigndi
lengi lengi
uns skýið leystist upp

Þá læddist að sorginni
svolítill geisli

og geislinn talaði við sorgina
og sorgin við geislann

og Guð bað sólin að skína

hún skein og skein
svo skært og lengi
að sorgin leystist upp

Skildu eftir svar

Netfang þitt verður ekki birt. Nauðsynlegir reitir eru merktir *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.